Bronstijd
De bronstijd is de periode na het neolithicum en duurt (in Nederland) van 2000 tot 800 v. Chr.
De bronstijd in Nederland is onderverdeeld in de vroege (2000-1800 v Chr.), de midden (1800-1100 v. Chr.) en de late bronstijd (1100-800 v. Chr.).
De drie hoofdfases corresponderen grofweg met de aanwezigheid van drie archeologische culturen in Nederland. De vroegste bronstijdcultuur in Nederland is de wikkeldraadbekercultuur die een uitloper is van de klokbekercultuur. Deze cultuur is voornamelijk te herkennen aan de kenmerkende wikkeldraad versierde bekers.
Vanaf 1800 v Chr. verspreidde de Hilversumcultuur zich over de zuidelijke helft van Nederland. Deze cultuur typeert zich door specifieke grafmonumenten (en grafrituelen) en materiële cultuur zoals aardewerk versierd met touwindrukken en stafbanden.
De late bronstijd, vanaf 1100 v Chr., wordt getypeerd door de urnenveldencultuur. In Den Haag was brons een zeldzame grondstof. Daarom bleef vuursteen de belangrijkste basis voor werktuigen gedurende de hele bronstijd.
In de afgelopen tien jaar zijn in Den Haag twee grote publicaties verschenen waarin bronstijdonderzoek centraal staat. De eerste betreft een opgraving in het Wijndaelerplantsoen die in 2010 is uitgevoerd en waar behalve aardewerk uit de midden bronstijd (Hilversum-aardewerk) ook grondsporen van mogelijke structuren zijn aangetroffen. Het tweede onderzoek vond veel eerder plaats, in 1990 en 1991 voorafgaand aan de bouw van het Bronovo-ziekenhuis. Ook daar is veel Hilversum-aardewerk gevonden in combinatie met de grondsporen van een klein huis.
